ادای دِین

زمستان دوسال پیش و اوایل فروردین سال پیش، برنامه ای پخش میشد به نام شب کوک... فارغ از اینکه مخالفان خیلی زیادی داشت و خیلی از دوستان وطنی نگران کاپی بودن این برنامه بودند، این برنامه حال مرا خوب میکرد... خیلی هم خوب میکرد... آخرشب ها با صدای خواننده ی تیتراژش میخوابیدم و دلم قرص میشد ... دقیقا همانجا ک میگفت " من عاشقت شدم با تموم قلبم ..با تموم وجود.. احساس من ب تو کم شدنی نبود.... دوسداشتنت خدا همیشه واسه من عین عبادته با تو آرومم و خیالم یک عمر راحته.." خیالم راحت میشد و میخوابیدم... صبح ک بیدار میشدم اولین تکرار آن پخش میشد و ظهرهم ک از مدرسه برمیگشتم تکرار سوم آن... من میدیدم.. همه را با ذوق و حالِ خوب... مجری اش از نظر خیلی ها لوس و بی مزه بود اما من شوخی هایش را دوسداشتم... از تهِ دلم ب آنها میخندیدم ... داورانش برایم بسیار قابل احترام بودند ... مجموعه ای بسیار دوسداشتنی...

حتی ف را فرستادم ک در این برنامه شرکت کند و اوهم مثل همیشه مرا ب آرزویم رساند و آمد از آنها برایم امضا گرفت و کلی از اخلاق خوبشان برایم تعریف کرد و من غبطه میخوردم ک ای کاش من هم آنجا بودم...

برنامه شان را ضبط کرده بودم و بعد از پایان برنامه و قول این که بزودی برمیگردند،بازهم حالم خوب بود.

اما برنگشتند... دیگر ب آنها اجازه ی پخش برنامه بصورت استعدادیابی و مسابقه رو ندادند...

من بعداز دو سال هنوزهم با دیدنشان حالم خوب میشود...

کاش ادامه پیدا میکردند..

برای تمام خنده ها و حالِ خوبم مدیونشان هستم... کاش صداوسیما انقر لج نبود با علاقه های من :)

+آره عاشقتم... + هنوزم همون بود

بایگانی : شب کوک، فرش سپید، شیش تاییا، نیمروز در من دراکولای غمگینی ست،میفهمی؟ :)...